Öldük ya daha çok sevsinler bizi siz çiçeklere de kıyar acımaz koparırsınız sıra sıra çelenkler gittik ya, fırsat bu fırsat ölümüzü...

Epeyce geç oldu farkındayım sen değilmişsin gelen ben demeden evet doğrusun yanlışlıkla vurulmuş kapım kuaför tam saçımı kesiyordu...

ne kaldı anlatacak sevda yoktu kalanı gideni de bulutlar ağladı yıkandı gökyüzü hava arındı ötüşü bereketli çoğalışı bildik ağzı...

Kemanın tellerinden dökülürken Sarı turuncu Yaprak yaprak bir sonbahar Piyanonun tuşları Si sesinde, ölmezliğini haykıran umutlar Vira...

Çilek mevsimi Çağ Menemen, Kırmızı kırmızı esen Emiralem'in göğüs kafesi O çocuk ellerinden, domates de olur Bu da geçer mi demeli Kuş...

Ben bir Ümit Yaşar Oğuzcan şiirlerini sevmiştim Bir de senin o yalnızlık sonatını Çocuktum, ruhuma döşenmişti Bilirdim o pırıl pırıl...

sonra sen geliyorsun nasıl da iyi geliyorsun şarkılar yavan ki yavan sözleri anlaşılmıyor an baştan çıkmış harfler, heceler anlamını...

Bizdik İki deli kan Gözlerde çıngı Denizde dalga olmak isterdik...oldu. Kııyıya vurmak köpürmelerle Delice Sonra dönerdik gerisingeriye...

nasıl da büyüyor gözümde yaşamak uyumak uyanmak yemek içmek ve bin şükür doyup kalkmak geçelim sonraki adım arsız bir sızı adı sanı, yeri...

Ellerin nazik ege akşamları ılık meltemleri toplamış çiçekse lavantayı sonra, daha sonra filizlenen dallar, kuşların avazı ses ve ışık...

Şimdi, hemen birileri doğrulmalı yürümeli birileri kurtulmalı gece bu ıssız sancıdan kulaktan kulağa oyunu bitti gün arınmalı ahmak...

çok bi mesafe yok aramızda üç beş baş dönmesi kadar anca iki yüksek bina arası uzanır gider bayraklı sahili, askeri gemi yurdumsan,...

Canımın içi bir geceden geçiyorum, öyle üstün körü değil nefesimle yazdığım güzel bir öykü, her adımımı ölçüp biçerek, tartarak her lafı...

Bir ova Dağları aşalı çok olmadı Soğuk, nemli avuç ayası Yağmur sonrası öptüğüm Bir pembe Can alıcı baştan çıkaran Bakmıştın ya az önce,...

bir çiçek koklamalı birden uzak bir şehrin alaca ipiltisinden dimağıma yaslayıp aşk nakaratlarını yol yormalı el yordamı yürürken...

Dolunay karanlığı, yıldızları seyreltiyor gelip geçişi, afilli bir yaz akşamından topraktan yükselmiş birileri görmedim, duymadım o ara...

Her şey bu kadar aynı olmak zorunda mı? Bilmiyorum. Sularımın sakinliği Yağmur sonrası havanın berraklığı Şımarık bulutlar çoktan...

hayal meyal hatırladığım bir gün ıslak parke taşları ışıltılı elbiseler içinde köçek kıvranışları hışırtıları gökyüzünü çitiliyor onlar...

bakışlarınla uyandır iklimi baharı klasiktir değer ıslandı, aşk hikayelerini gözlerinde ateş böceği yansımam hadi uyandır bolluğu...

alıştım artık uyum sağladım zamana zaman da bana alıştım ayağıma batan dikenler yüreğime saçılan cam kırıkları ile yaşamaya alıştım...