Varken Yok Gibi

maviADA * 2020 / Şiirlerimin Evi

Öldük ya daha çok sevsinler bizi

siz çiçeklere de kıyar

acımaz koparırsınız

sıra sıra çelenkler

gittik ya, fırsat bu fırsat

ölümüzü defalarca ölümler

öyle kutsarsınız

ayak, sonra parmak izlerimizi

gittik işte

kefen aynı kefen

gidişimiz herkes gibi

belki bir belki beş bin yıl

belki daha çok

içimizden ılık nefesimizi

daha yaşarken çekmişti birileri

namert ne bilir

henüz yaşıyorken

haklıya hakkını vermeyi, yüceltmeyi

anmalar

taziyeler

güzel dilekleriniz

bilmem ki bulur mu etinden sıyrılmış

çürümeye durmuş iskeletimizi

kim bilir siz andıkça yerimiz genişliyor

şad oluyoruzdur belki

son olsun, yazıktır

kıymayın

birikti içimizde bir zaman

bir zaman ki aşka benzer

henüz ölmemişken

insanca yaşamak gibi