Eserekli Zaman

maviADA * 2020 / Şiirlerimin Evi

bir çiçek koklamalı birden

uzak bir şehrin

alaca ipiltisinden

dimağıma yaslayıp aşk nakaratlarını

yol yormalı

el yordamı yürürken

bakışlar mezun

ayakların hızlansın

kurban olduğum adımlarındır ki yenilmesin

onlar değil mi seni bu günüme getiren

tam vaktidir

gülen yaşlar süzülmeli gözlerden

yarınlar umut sarnıcı

sen uzaklaştıkça pembeden mora

sonra kül rengine dönen

hasret ebeleyen biz ebelenen

kocaman bir bahçe

hiç mi duymadın

hiç mi bilmedin

cennetimdeki kuşlardı belki ötüşen

yar kokusu sinmiş yastığa

şimdi mesafeler daha da uzar

eserekli zaman

heyheyli biraz

alacağını çoktan almış dizelerin körpeliğinden