Gün Doğumu

ne bileyim

denizin kokusunu saçıma tutturmuşken

nefesimde tuz, unutmuyor mavilerin ipeklenişini

fazla oluyorlar bu ara

rüzgarlar kadar sert olmasa da fazla

halbuki bulutları dağıtmak gibi bir derdi olmalı insanın

dolunayı, ışığını sıyırıp toplamak

geceyi ışıtmak gibi bir dert

uyanışı

uzaktan değil, yakından

son bir kez seyretmek kadar eski

görmek belki

belki hapaz hapaz avuçlamak

şafağın ayak ucuna kıvrılan bakir saatleri

ben hiç bu kadar sancılı bir doğum görmedim

avaz avaza pesten bir çığlık

yer gök kavuştu

suç sayılırsa sayılsın

de hele

sesini çürüten kim

doğurtmayan kimdir evreni

dağlar aralanır

bulutlar dağılır

üzerimizden çekilebilir yıldız gözleri

yeniden doğuştur bu

sil baştan bir uyanış

bu bir emirdir

çırpılsın kanatlar

cıvıltılar kessin güneşin göbeğini