AY ZAMANI

maviADA Dergisi 27. Sayıdan Hoş Bir şiir. Derginin tamamı için RESME Tıklayın.

Bir küstüm çiçeğidir,

ergenliğe soyunmamış yalnızlıklar;

Hem herkes, hem her şey olmaya hazır,

hem hiç bir şey olmamaya kararlı,

Öyle kırılgan dururlar.

Savrulan sarışın yapraklar gibiyken hayat

Her ay büyür, her ay tutulur onlar.

Büyür üstlerinde gece,

Bir Kaş mavisi kadar korkunç ve güzel gökyüzü,

Dünyanın çatısına gerili delik deşik bir örtü,

Uzar, uzar, uzar…

Şimdi, en ağır zamanında ömrün

Sıyrılır yatağından,

ki gün görmemiş karanlığıdır,

Çıplak bir mavi kadın,

sanki hiç sevilmemiş,

Portakal çiçeği toplar:

Güz geçer ömründen, teninde kokusu var,

Gözleri bir insan sıcaklığı özler.

Biterse ses,

Ay boşalır yuvasından dökülür suya,

Tek bir keman çalmaz,

Mum söner, söner aydınlık,

Dağılır dört bir yana iç kanatıcı bir kırılganlık;

Ay yanar, su yaralar...

Ölür gece,

Sevdam kanar.

Şenol Yazıcı